۱۳۹۴ فروردین ۳۰, یکشنبه

نشست بهم


خیلی سال پیش نمی دونم شاید بیست سال، یه چیزی خونده بودم که یه جمله اش صبح امروز تو مغزم داشت زنگ می زد... . یادم نمی اومد دقیق از کی بود. جمله هه یه همچین چیزی بود: "ما نیز زمانی مردمانی بودیم همچون شمایان ولی اکنون مشتی خاکیم..." . نمی دونم  چرا، فکر کردم ممکنه مال رومن رولان باشه، تو گوگل سرچ کردم رومن رولان یه صفحه باز شد و اولین جمله ای که تو این صفحه بود نشست بهم؛ "حرف نزدن دلهره ای  بود و حرف زدن و درست فهمیده نشدن دلهره ای دیگر". عجیب همون چیزی بود که باید می بود.



هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

از همون اول اولش

احتمالا حق انتخاب کلمه احمقانه ای بود. من اینجا به دنیا اومده بودم، اینجا جایی بود که از همه ی جاهای دیگه دنیا خیلی بیشتر نمی تونستی چیزهایی...