۱۳۹۴ خرداد ۹, شنبه

بیدل...........دهلوی

تغافُل ات        عدم -آواره کرد عالم را        مگر به گردش چشم این عنان            بگردانی
------------------------------------------------------------------------

غبارِ هستیِ من عمرهاست رفته        به باد... هنوز،         تو سنِ نازِ تو گرم مهمیز است.
-----------------------------------------------------------------------

به غیرِ وهم،         که درسگاهِ فطرت نیست          من ات به هیچ می دهم قسم،        چه فهمیدی؟
-----------------------------------------------------------------------

وضعِ عقلای عصر دیدم         دیوانه ی ما مؤدب آمد
-----------------------------------------------------------------------

عالم، تمام خون شد و از چشم ما           چکید       خوبان هنوز منکر دلهای خسته اند
-----------------------------------------------------------------------

دماغ ما پریشان است؟          یا بوی تو می آید؟
-----------------------------------------------------------------------

ای گداز دل، نفسی اشک شو!        به دیده بیا!       یار می رود ز نظر     یک قدم دویده بیا!



هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

از همون اول اولش

احتمالا حق انتخاب کلمه احمقانه ای بود. من اینجا به دنیا اومده بودم، اینجا جایی بود که از همه ی جاهای دیگه دنیا خیلی بیشتر نمی تونستی چیزهایی...